روح آزاد مراغافله ها دزدیدند

به بهاران که رسیدم رخ گلها پژ مرد

پر پرواز مر ا چلچله ها دزدیدند

دست خونین غمی ثانیه هایم را کشت

شهر آرام مرا ولوله ها دزدیدند

دربیابان بلا راه جنون می رفتم

حُسنِ لیلای مرا قافله ها دزدیدند

زندگی مشق شب ودرس حساب من بود

خط قرمز زده شد باطله هادزدیدند

دیدن ماه رخت مسئله ی عارف بود

روح عرفانی آن مسئله ها دزدیدند

کج که شد راه دلی سوی بتی درخانه

واجباتش همه را نافله ها دزدیدند

زمزم عشق جواب دل هاجردادند

عشق را از قدم هروله هادزدیدند

رنگ خوب رخ تو مشغله ی شاعربود

رنگ از چهره ی آن مشغله ها دزدیدند

بس که دزدان دغل کار قهاری بودند

نام تو از دل واز شاکله ها دزدیدند